O wyprawie
- Park Narodowy Sultanpur: wkroczenie w świat przyrody Indii Północnych
- Obserwacje przyrody na rozlewiskach Parku Narodowego Keoladeo
- Wypatrywanie ptaków w Pangot, Sattal i okolicach Nainital
- Manila i okolice, gdzie obserwować będziemy gatunki charakterystyczne dla wyższych gór
- Park Narodowy Corbett
- Tropienie tygrysów
Podgórze zachodnich Himalajów od dawna jest popularnym celem obserwatorów ptaków i miłośników dzikiej przyrody, nie bez powodu. Niesamowite widoki i oczywiście oszałamiająca różnorodność himalajskiej przyrody składają się na fantastyczne wrażenia z obcowania z florą i fauną. Zwłaszcza amatorzy oglądania ptaków będą pod wrażeniem różnorodności spotykanych gatunków. Tutejsze parki narodowe są także ostoją takich emblematycznych gatunków jak tygrys bengalski czy nosorożec indyjski.
Park Narodowy Sultanpur
Park ten słynie z dużej koncentracji ptaków. Wiele gatunków, aby tu dotrzeć na zimowisko, pokonuje po drodze Himalaje, najwyższy łańcuch górski na Ziemi. Ze względu na swoje znaczenie obszar został wpisany na listę obszarów chronionych konwencją Ramsar. Płytkie jezioro znajdujące się w sercu tego Parku Narodowego jest zasilane przelewami z sąsiednich kanałów i pól, tętni dziesiątkami gatunków ptaków wodno-błotnych. Tereny podmokłe są siedliskiem bogatego życia roślinnego i zwierzęcego, a wiele z tutejszych gatunków jest zagrożonych krytycznie w skali świata. należą do nich: czajka towarzyska, bielik wschodni czy rybitwa czarnobrzucha. Ptaki wędrowne zaczynają przybywać do Parku Sultanpur we wrześniu przylatując z Syberii, Europy czy Azji Środkowej. W Parku odnotowano łącznie około 250 gatunków ptaków. Dużym plusem Parku jest jego niewielka powierzchnia, ok. 150 ha, dzięki czemu ptaki koncentrują się i dają się dogodnie obserwować z niewielkiej odległości. Lista ptaków, które tu występują, jest naprawdę imponująca, ale warto wymienić chociaż kilka gatunków, takich jak: świergotek rdzawy, nektarnik stalowy, kormoran indyjski, frankolin obrożny oraz indyjski, gęś tybetańska, dławigad indyjski, żabiru czerwononogi, żuraw indyjski i żuraw biały, ibis siwopióry, wężówka indyjska, a także szereg dobrze nam znanych ptaków z Polski jak rożeńce, świstuny, płaskonosy czy ptaki siewkowe.
Park Narodowy Keoladeo
Park Narodowy Keoladeo to słynny rezerwat awifauny w Bharatpur w Radżastanie, który jest domem dla tysięcy ptaków zimujących na rozległych terenach podmokłych. Mozaika terenów podmokłych, pastwisk, suchych łąk i lasów sprawia, że Park zamieszkuje ponad 350 gatunków ptaków. Urozmaicone siedliska sprawiają, że zachowały się tu dogodne żerowiska dla dużych drapieżnych ssaków takich jak kot błotny oraz lampart. Park zamieszkuje wiele gatunków zwierząt kopytnych takie jak sambary jednobarwne oraz piękne jelenie aksis i antylopy indyjskie, które słyną ze swych długich i skręconych rogów oraz największa azjatycka antylopa nilgau. To także ważny ośrodek turystyczny, do którego w sezonie zimowym przybywają dziesiątki ornitologów z całego świata, w 1985 r. Park Narodowy Keoladeo został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Do pospolitych gatunków osiadłych należą sułtanik żółtogrzbiety, pójdźka bramińska, syczek długouchy, opocznik, tymal szary czy aleksandretta obrożna. Zimują tu liczne świstunki ałtajskie i świstunki żółtobrzuche i żółtozielone. Niewątpliwą urodą odznacza się drozdaczek ognistogłowy jednak naszym celem będzie słowiczek rubinowy. Jednym z symboli parku jest także puchacz brunatny. Spektakularne skupiska ptaków wodnych są prawdopodobnie największą atrakcją Parku Keoladeo. Po obfitych deszczach w czasie monsunu zbiorniki wodne gromadzą setki tysięcy ptaków wielu gatunków. Liczne zimą cyraneczki, krakwy, rożeńce i płaskonosy żerują obok dziwnonosów szarobocznych, drzewic indyjskich i kaczuszek karłowatych. Przy odrobinie szczęścia uda nam się wyłowić prawdziwe rzadkości z Syberii, czyli czuprynkę i bajkałówkę. Perłami tutejszej przyrody są także żurawie indyjskie i zagrożone wyginięciem żurawie syberyjskie, a także piękny żabiru czerwononogi i dławigad indyjski.
Park Narodowy Keoladeo, położony w stanie Radżastan, jest ważnym zimowiskiem palearktycznego migrującego ptactwa wodnego i słynie z dużej kongregacji niemigrujących ptaków lęgowych. Zielona oaza dzikiej przyrody położona jest w zaludnionym krajobrazie zdominowanym przez człowieka. Około 375 gatunków ptaków i różnorodna gama innych form życia występują w tej mozaice trawiastych terenów, lasów, bagien leśnych i terenów podmokłych o powierzchni 2873 ha. Ten „ptasi raj” powstał na naturalnym obniżeniu terenu podmokłego, który pod koniec XIX wieku był rezerwatem strzeleckim do polowań na kaczki. Chociaż polowania ustały, a obszar ten został ogłoszony parkiem narodowym w 1982 r., jego dalsze istnienie jest uzależnione od regulowanego zaopatrzenia w wodę ze zbiornika znajdującego się poza granicami parku. Dobrze zaprojektowany system grobli i śluz zapewnia obszary o różnej głębokości wody, z których korzystają różne gatunki ptaków. Ze względu na strategiczne położenie w środku szlaku migracyjnego Azji Środkowej i obecność wody, zimą przybywają tu duże skupiska kaczek, gęsi, łysek, pelikanów i brodzących. Park był jedynym znanym miejscem zimowania populacji krytycznie zagrożonego wyginięciem żurawia syberyjskiego, a także służy jako zimowisko dla innych globalnie zagrożonych gatunków, takich jak orlik grubodzioby i orzeł cesarski. W sezonie lęgowym najbardziej spektakularne czaple w regionie tworzy 15 gatunków czapli, ibisów, kormoranów, warzęch i bocianów, gdzie podczas okresów obfitych w wodę gniazduje ponad 20 000 ptaków.
Pangot i Sattal
Pangot, położony w indyjskim stanie Uttarakhand, jest uosobieniem naturalnego piękna. Ta senna górska kraina, usiana dębami i sosnami oraz przeplatana bystrymi strumykami, jest domem dla mnóstwa rzadkich himalajskich gatunków ptaków. Wśród drzew można spotkać takie gatunki jak bażant himalajski, kiściec nepalski, kuroczub, rybaczek żałobny, sójka czarnogłowa, widłogon maskowy, prążkopiór modroskrzydły, dzięcioł rdzawobrzuchy, niltawa rudobrzucha. Przy odrobinie szczęścia zobaczymy krytycznie zagrożonego wyginięciem sępa bengalskiego. Pangot to popularne miejsce do obserwacji orłosępów brodatych oraz sępów himalajskich. Położone trochę na wschód Sattal to połączona grupa siedmiu słodkowodnych jezior położonych w tak zwanych Małych Himalajach. Jeziora znajdują się na wysokości 1370 m n.p.m. i są otoczone bujnym lasem oferującym takie gatunki, jak sójkowiec rudobrody, muchołówka tarczowa, pekińczyk czerwonodzioby, płochacz czarnobrewy, dzięciolnik himalajski czy piękny modraczek złotawy.
Park Narodowy Corbett
Park Narodowy Jima Corbetta jest częścią największego Rezerwatu Tygrysów Corbett. Założony w 1936 jest najstarszym i najbardziej prestiżowym parkiem narodowym w Indiach. Położony jest u podnóża Himalajów wyróżnia się dużym zróżnicowaniem środowisk. Gęste lasy liściaste, tereny otwarte i łąki, liczna sieć rzek i strumieni są domem dla niewątpliwego króla tych terenów, czyli tygrysa bengalskiego. W trakcie zorganizowanych dwóch safari: porannego i wieczornego, będziemy mieć dużą szansę na spotkanie z tym majestatycznym drapieżnikiem. W parku żyją także dwa inne gatunki flagowe, będące symbolami ochrony zwierząt w Indiach, czyli słonie indyjskie oraz nosorożce indyjskie. Podczas pobytu w Parku poszukamy także ptasich specjałów, w tym frankolina obrożnego, przepióreczki dżunglowej i skalnej, protoplasty kury domowej, czyli kura bankiwa. Dzioborożec indyjski, wielki i białobrzuchy, krasówka azjatycka, łowiec niebieskoskrzydły, żołna brodata czy żołna modrosterna to tylko niektóre z pięknych i barwnych ptaków, których będziemy szukać.
